- 15-05-2009
- 2241
Vaqif Bayatlı Odər
Bir yurd olun, bir yurdlaşın
Bölünməyin, yurddaşlarım,
Bir yurd olun, bir yurdlaşın,
Bir dərd olun, bir dərdləşin,
mələməyin, bozqurdlaşın,
göydə bu yurdun göz yaşı,
yerdə savaşı qalıncan.
Qoç quzusu da qurd əmən
bu yurd ular zaman-zaman,
Bu yurd mələməz bircə an
ilk yurd yeri göy, asiman,
ovu qartal, ovu aslan
son qurd uçuşu qalıncan.
Əli yetməsə heç nəyə,
bir anda sıçrayar göyə
qılınc kimi endirməyə
aydan sıyrılan ay daşı,
göydən göy daşı qalıncan.
Enib özünü öyəcək,
düşmənə «Dev ol!» deyəcək,
olcaq, devi də dovşantək
qovub ovlayıb yeyəcək
bircəcə dişi qalıncan.
Bu Anayurd - Anaçiçək:
«Atlan, qanadlan, qalx,» - deyəcək,
göydən Allah da enəcək,
fatehlər doğmağa aslan,
aslanların dodağından
öpməyə kişi qalıncan.
O canım xan ağacın,
Gözüm sultan ağacın
Böyük türk milliyyətçisi Məsud Əlioğlunun bu dünyadan uçuşuna
Uzaq uçun, uzaq qaçın,
dərdimizin ağacları,
sizdən asarlar məni,
onsuz da ağrınız çoxdu,
mən də artıq yük olaram,
lap elə meyvə kimi də
sizə çox böyük olaram.
Uzaq gəzin, uzaq yağın,
yurdumuzun yağışları,
sizdən asarlar məni
ağrı kimi, acı kimi,
asarlar bir az da artar
yurdumuzun çəkib, çəkib
azaltdığım dərdi, qəmi.
Yüz illərdi, min illərdi
bizdən uzaq gəzən ümid,
bir az da uzaq gəz, dolan,
səndən asarlar məni,
qırıla bilərsən, iyid.
Bu gün məni bir də, yenə
asmaq istəyən iyidlər,
qoymaram qəm çəkəsiniz,
nolar, könlünüz istəyir,
cavan ağaclar qorxarlar,
qocaman bir ağac var,
o ağacdan asın məni
o ağacın da sevdiyi
çox qədimi bir nəğməni
pəsdən oxuya-oxuya,
o ağacı, o nəğməni
sığallaya-sığallaya,
tumarlaya-tumarlaya,
verə-verə yuxuya,
o yuxudaykən asın,
ayılmamış da açın,
min ildi xəbəri yoxdu
ondan asıldığımdan,
elə asın, elə açın
yenə xəbəri olmasın
yurdumun ruhutək qalxan
o, canım xan ağacın,
gözüm sultan ağacın.
Ölümdən sonra başlar şair ömrü
Noldu birdən-birə, Mixail Yuriyeviç,
İndicə gülürdünüz?!
İndi qəbir tüfəng lüləsitək dar,
Elə bilirdiniz hamının Allahı var?
Diz çökün, cənab Martınov, diz çökün!
Fələyin zülmü çox, Allahın mərhəməti!
Diz çökün! Bir şair də söndü -
Sevdalar yaşılı, ocaq kösöyü,
Üstündə Allahı, üstündə göyü.
Gözlər hədəqədə, ölüm sinədə,
Alın yazısına, qara günə də,
bazarda soğanın qiymətinə də,
bir bəhanə gərək, bir bayıs gərək
Güllələyin şairləri! Sonra diz çökün!
Kimin günahı var, kimin ahı var,
Dünyanın nə qədər pis sabahı var.
Hamsına, hamsına şairlər bayıs!
Güllələyin şairləri! Sonra diz çökün!
Güllələyin qulaqları, oxşamayan təzə sözü,
Güllələyin damarlara sığmayan təzə qanı!
Güllələyin lirikanı, Lorkanı, Nerudanı!
Güllələyib güllələnmək əsridi,
Güllələyib güllələnin!
Qəbristanlıqlar ölüyə həsrət!
Dəlixanalar dəliyə həsrət!
Güllələyin şairləri!
Koroğlu zəncirdə, Qıratı darda,
Dəlləklər gəzirlər karetalarda.
İndi ağlayanlar güləcək gorda,
Gorda ağlayanlar güləcək harda?
Güllələyin şairləri! Onsuz da
Şairlər ölürlər yaz yağışından,
Arvad qarğışından, qız baxışından,
Dünyanın tələsik yır-yığışından,
Günahlı, günahsız şairlər ölür.
Güllələyin şairləri!
Ancaq tövbə gecəsi əynində soyxa,
qorxa-qorxa
Puşkinin yarasın öpməyə yüyürsün Dantes,
bir kilsə qapısında səhərəcən
böyürsün Dantes;
Bir də yol verin, yol verin cənab Martınova
yıxılan Lermontovu qucaqlamağa...
Səni niyə belə sevdim?
Səni niyə belə sevdim,
belə istədim niyə,
canımdakı min tikana,
bir gülə istədim niyə?!
Eşqdə gizlətdim bu canı
görəmməyən varmı, hanı?!
həm gizlətdim, həm də hamı
bilə istədim niyə?
Min illərçün də Allahdan
Gecə-gündüz, hər an, hər an
səni özümə həm sultan,
həm də, həm də
kölə istədim niyə?!
Bir yurd olun, bir yurdlaşın
Bölünməyin, yurddaşlarım,
Bir yurd olun, bir yurdlaşın,
Bir dərd olun, bir dərdləşin,
mələməyin, bozqurdlaşın,
göydə bu yurdun göz yaşı,
yerdə savaşı qalıncan.
Qoç quzusu da qurd əmən
bu yurd ular zaman-zaman,
Bu yurd mələməz bircə an
ilk yurd yeri göy, asiman,
ovu qartal, ovu aslan
son qurd uçuşu qalıncan.
Əli yetməsə heç nəyə,
bir anda sıçrayar göyə
qılınc kimi endirməyə
aydan sıyrılan ay daşı,
göydən göy daşı qalıncan.
Enib özünü öyəcək,
düşmənə «Dev ol!» deyəcək,
olcaq, devi də dovşantək
qovub ovlayıb yeyəcək
bircəcə dişi qalıncan.
Bu Anayurd - Anaçiçək:
«Atlan, qanadlan, qalx,» - deyəcək,
göydən Allah da enəcək,
fatehlər doğmağa aslan,
aslanların dodağından
öpməyə kişi qalıncan.
O canım xan ağacın,
Gözüm sultan ağacın
Böyük türk milliyyətçisi Məsud Əlioğlunun bu dünyadan uçuşuna
Uzaq uçun, uzaq qaçın,
dərdimizin ağacları,
sizdən asarlar məni,
onsuz da ağrınız çoxdu,
mən də artıq yük olaram,
lap elə meyvə kimi də
sizə çox böyük olaram.
Uzaq gəzin, uzaq yağın,
yurdumuzun yağışları,
sizdən asarlar məni
ağrı kimi, acı kimi,
asarlar bir az da artar
yurdumuzun çəkib, çəkib
azaltdığım dərdi, qəmi.
Yüz illərdi, min illərdi
bizdən uzaq gəzən ümid,
bir az da uzaq gəz, dolan,
səndən asarlar məni,
qırıla bilərsən, iyid.
Bu gün məni bir də, yenə
asmaq istəyən iyidlər,
qoymaram qəm çəkəsiniz,
nolar, könlünüz istəyir,
cavan ağaclar qorxarlar,
qocaman bir ağac var,
o ağacdan asın məni
o ağacın da sevdiyi
çox qədimi bir nəğməni
pəsdən oxuya-oxuya,
o ağacı, o nəğməni
sığallaya-sığallaya,
tumarlaya-tumarlaya,
verə-verə yuxuya,
o yuxudaykən asın,
ayılmamış da açın,
min ildi xəbəri yoxdu
ondan asıldığımdan,
elə asın, elə açın
yenə xəbəri olmasın
yurdumun ruhutək qalxan
o, canım xan ağacın,
gözüm sultan ağacın.
Ölümdən sonra başlar şair ömrü
Noldu birdən-birə, Mixail Yuriyeviç,
İndicə gülürdünüz?!
İndi qəbir tüfəng lüləsitək dar,
Elə bilirdiniz hamının Allahı var?
Diz çökün, cənab Martınov, diz çökün!
Fələyin zülmü çox, Allahın mərhəməti!
Diz çökün! Bir şair də söndü -
Sevdalar yaşılı, ocaq kösöyü,
Üstündə Allahı, üstündə göyü.
Gözlər hədəqədə, ölüm sinədə,
Alın yazısına, qara günə də,
bazarda soğanın qiymətinə də,
bir bəhanə gərək, bir bayıs gərək
Güllələyin şairləri! Sonra diz çökün!
Kimin günahı var, kimin ahı var,
Dünyanın nə qədər pis sabahı var.
Hamsına, hamsına şairlər bayıs!
Güllələyin şairləri! Sonra diz çökün!
Güllələyin qulaqları, oxşamayan təzə sözü,
Güllələyin damarlara sığmayan təzə qanı!
Güllələyin lirikanı, Lorkanı, Nerudanı!
Güllələyib güllələnmək əsridi,
Güllələyib güllələnin!
Qəbristanlıqlar ölüyə həsrət!
Dəlixanalar dəliyə həsrət!
Güllələyin şairləri!
Koroğlu zəncirdə, Qıratı darda,
Dəlləklər gəzirlər karetalarda.
İndi ağlayanlar güləcək gorda,
Gorda ağlayanlar güləcək harda?
Güllələyin şairləri! Onsuz da
Şairlər ölürlər yaz yağışından,
Arvad qarğışından, qız baxışından,
Dünyanın tələsik yır-yığışından,
Günahlı, günahsız şairlər ölür.
Güllələyin şairləri!
Ancaq tövbə gecəsi əynində soyxa,
qorxa-qorxa
Puşkinin yarasın öpməyə yüyürsün Dantes,
bir kilsə qapısında səhərəcən
böyürsün Dantes;
Bir də yol verin, yol verin cənab Martınova
yıxılan Lermontovu qucaqlamağa...
Səni niyə belə sevdim?
Səni niyə belə sevdim,
belə istədim niyə,
canımdakı min tikana,
bir gülə istədim niyə?!
Eşqdə gizlətdim bu canı
görəmməyən varmı, hanı?!
həm gizlətdim, həm də hamı
bilə istədim niyə?
Min illərçün də Allahdan
Gecə-gündüz, hər an, hər an
səni özümə həm sultan,
həm də, həm də
kölə istədim niyə?!
