- 15-07-2009
- 1165
FEDERİKO QARSİA LORKAGİTARA
Sübhün piyaləsin
vuraraq yerə
gitara başlayıb
öz naləsinə.
Çətin ki, ovuna,
uda səsini,
əbəsdir söyləmək
«sus» kəlməsini.
Yeknəsək, yanğılı
inləməsində
axar su harayı
dinir səsində.
Dəli külək kimi
gəlib fəryada,
o, şərqi söyləyir
bəyaz qara da.
Uzaq səadəti səsləyir
bu səs,
onu yalvarışlar
susdura bilməz.
Qızmar səhraların
qumsal döşündə,
ağ çiçək bitirmək
həvəsidir bu.
Tarıma çəkilmiş yaydan
sıçrayan,
hədəfsiz bir oxun
həsrətidir bu.
Qürubun sübh üçün
hıçqırtısıdır,
bu səs quşcığazın son nəfəsində,
həyata əbədi əlvidasıdır.
Ah, yazıq gitara, lənətlənərək
beş iti xəncərlə doğranan ürək.
